De magie van een zomerse regenbui
Ken je het gevoel van beetje bij beetje ontwaken? Hoe je langzaamaan wakker wordt en dat je zintuigen één voor één aan gaan? Bij mij is gehoor het eerste zintuig dat zich aandient. Ik ben al even onderweg vanuit een diepe slaap naar lichtjes wakker worden, als ik hoor hoe dikke regendruppels op het dak vallen. Eerst langzaam en dan steeds sneller en prominenter. De warmte van de afgelopen zomerdagen zit nog in mijn lichaam en hangt ook in huis. Ik heb dan ook een moment nodig om te beseffen dat het regent. Correctie, dat het flink regent! Ik draai op mijn rug, staar naar het plafond en luister aandachtig naar de dansende regen. Tijdens de verbouwing van ons huis is het dak flink geïsoleerd en het ritmisch tikkende geluid klinkt een beetje gedempt. Desalniettemin lijkt deze regenbui alles op alles te zetten om zijn aanwezigheid kenbaar te maken. Het voelt als een statement van moeder natuur dat de droogte wat geheeld mag worden. Ik merk een sterke drang in mezelf op om naar buiten te gaan, de regen in. Ik doe het niet, maar blijf in bed liggen mijmeren over al die mooie herinneringen aan zomerse regenbuien. Dat zijn er heel wat…
Mijn tent dreef weg
Misschien is het een stukje mentale zelfbescherming geweest dat ik regen ben gaan bestempelen als iets fijns en magisch. In mijn jeugd kampeerden we iedere zomer en warempel hadden we altijd regen. Als we dat lot te slim af probeerden te zijn door naar een warm land te reizen, dan viel er voor die locatie en die tijd van het jaar alsnog opvallend veel regen. Noem het een vloek, noem het een zegen. Het was duidelijk een patroon waaraan we niet konden ontkomen. We hebben moeten hozen, zien te voorkomen dat het dak van de tent het niet begaf onder het gewicht van het regenwater, sleuven moeten graven en mijn tent moeten redden toen die loskwam uit de doorweekte aarde en wegdreef. Het werd zelfs zo erg dat vrienden en familie vroegen waar we heen zouden gaan, zodat ze die streek konden vermijden. Je denkt misschien dat ik er een grapje over maak, maar geloof me als ik zeg dat het bittere ernst was. Toch heb ik mooie herinneringen aan het getik van de regen op het tentdoek.
Mopperen of deelnemen
Ergens onderweg gedurende al die verregende zomers, heb ik ingezien dat ik twee opties had. Ofwel mopperend toekijken ofwel met plezier deelnemen. Ik koos voor het laatste, waardoor ik een andere relatie heb gekregen tot zomerse regenbuien. Nu ik zelf kinderen heb, probeer ik dat door te geven. Een dag is niet verloren als het regent, het geeft ruimte voor een andere invulling.
Regen in het hier en nu
Toch blijf ik een speciaal plekje in mijn hart hebben voor de buien die volgen op drukkend warme dagen. Let maar eens op hoe rustig de regen begint en dat er muziek in zit. Je hoort de omslag aankomen en deze buien geven wat tijd om te wennen aan het idee van hun naderende komst. Soms gaan ze gepaard met een donder, zo’n doffe die lang natrilt en de boel liefdevol wakker schudt. De natuur laat ons weten dat het toe is aan wat verkoeling. De eerste druppels zijn vaak al van een flink formaat, maar een gering aantal. De bui nadert en zwelt aan, waardoor het ritmisch getik versnelt. Meer druppels, nog altijd van flinke omvang. Bomen, planten, bloemen en grassprieten beginnen zich op te richten, ze herrijzen als een feniks. Dit is regen die vaak verticaal valt en daarmee laat zien dat hij met volle aandacht in het hier en nu is. Zoals de tuinman met aandacht de tuin sproeit, zorgt de natuur voor een stukje herstel van de droogte.
Magie
Dit is regen om in te dansen, springen, lachen, rennen, huppelen. Wat er ook in je opkomt: doe het! Laat kinderen de regen in gaan en springen in de plassen. Kijk goed naar hun gezichtjes en hoeveel blijdschap ze uitstralen. Ze doen voor hoe je kunt schakelen naar genieten van en waardering voor het moment. Wat weerhoudt jou ervan om mee te doen? Het is een snelweg naar aanwezig zijn in het hier en nu, je hele wezen richt zich op en je aandacht zet alle zintuigen aan het werk om de beleving zo bewust mogelijk te ervaren. Het is verkwikkend op zoveel lagen van bewustzijn, dat ik het niet anders kan ervaren dan magisch. Een magische ervaring, zomaar op de plek waar je op dat moment bent. Je zintuigen worden van zo dichtbij in beslag genomen, dat springen of dansen in de regen een bijzondere intimiteit met zich meebrengt. Door naar buiten te keren, keer je tevens naar binnen in contact met jezelf en jouw eigen natuur. En als je geluk hebt, vind je dankzij de regen misschien wel een regenboog…
Slapen in de natuur
‘Mam, het ruikt buiten superlekker!’ roept onze jongste. Ze rent op blote voeten door het nog natte gras en joelt alsof het nog altijd regent. ‘Het heeft geregend!’ Ze kijkt me dolblij aan en vraagt of we de tent op kunnen zetten. Als geen ander weet ik hoe fijn het is om zo te midden van natuur te slapen, in eigen achtertuin. Of de tuin nu wegdrijft of niet. Ik knuffel haar en stem toe, waarna ze luid joelend haar broer het goede nieuws gaat vertellen. Vakantie is pas echt compleet met een fikse zomerse regenbui en een tentje.