Met gesloten ogen dobber ik op mijn rug in zee. De golfslag is vandaag gematigd en ik dein rustig mee op het ritme van het water. De aanwezige spanning in mijn lichaam glijdt langzaam van me af. De zon staat hoog aan de hemel en ik voel zijn warmte branden op m’n gezicht.
Liggen als een zeester
Het mooie van dit moment van de dag én van het rustige zeewater is dat het zonlicht het water voorziet van prachtige glinsteringen. Schitterend glinsterend, zowel vanaf het strand als in het water. Met mijn armen en benen losjes ontspannen lig ik als een zeester. Ik adem rustig in en uit en kan voelen hoe mijn lichaam dobbert en deint… Eén met het water, verbonden met de oneindigheid van de zee en steeds meer in contact met mezelf.
Het verschil in geluiden
Door de deining verdwijnen mijn oren af en toe onder water. Het verschil in geluiden is groot; eronder is de rest van de wereld gedempt, erboven word ik me gewaar van het gejoel van op het strand spelende kinderen, een vliegtuig ergens ver boven me, het kabbelen van het water en de branding die zee met land verbindt.
Als een zilte prosecco
Ik wil de beslotenheid van de zee opzoeken en adem uit om er wat meer in op te gaan. Mijn gezicht wordt gestreeld door het zeewater. De geluiden van boven verdwijnen en worden vervangen door een borrelend geluid, afgewisseld door het geschuif van schelpen en zand. Luchtbelletjes vinden hun weg vanaf de bodem naar boven en strelen mijn gezicht en lichaam als een zilte prosecco.
De beste remedie voor mijn buikpijn
Vroeger, als jong meisje, had ik vaak buikpijn. Als sensitief kind wist ik me niet altijd raad met de emoties die ik zelf ervaarde en met de gevoelens die ik oppikte vanuit mijn omgeving. Zich ophopende spanning uitte zich vaak in de vorm van buikpijn. Mijn ouders hadden al snel door wat daarvoor de beste remedie was. We stapten dan in de auto, waarbij ik vaak mopperde omdat ik liever thuis dacht te willen blijven. Eenmaal bij het strand hoefde ik de zilte lucht maar te ruiken of ik rende richting de zee. Zodra ik met mijn voeten de branding instapte, vloeide opgekropte spanning weg en nam de buikpijn af.
Het voelt als thuiskomen
Het element water is altijd helend voor mij geweest, waardoor ik achteraf gezien dankbaar ben dat mijn ouders de moeite namen om naar zee te rijden en me niet simpelweg in de dichtstbijzijnde sloot of vijver dompelden. Gedurende mijn jeugd was ik (zodra het kon) te vinden in zeeën, rivieren en zwembaden. Het water om me heen resoneerde met het water in mij als mens en zo kon ik me meer met mezelf verbinden. Het voelt nog steeds als thuiskomen.
Stroming
Voel jij de stroming van het leven en wil je leren surfen op diens golfslag? Ben je benieuwd wat ik daarin voor jou kan betekenen? Neem dan vooral contact met me op voor een vrijblijvende kennismaking.
Liever luisteren?
Wil je deze mijmering liever beluisteren? Dat kan hieronder…