Posted by on 10 november 2024

De verstilling van november

Rustig optrekkend draai ik de grote weg op die ons dorp verbindt met Zierikzee. Normaal gesproken is het een uitgestrekte weg met een paar bochten en prachtig uitzicht over de polder en inlaten die dan schitteren in de milde ochtendzon. Vandaag echter niet, want de mist overheerst en heeft het hele landschap toegedekt. Ondanks het tijdstip van de dag krijgt de zon nog geen ruimte om zich te laten zien.

De dikke witte deken die over het landschap ligt, is vastberaden om de verstilling van de nacht te laten voortduren. Het is, vreemd genoeg, rustig op de weg en de eerste paar kilometers kom ik geen andere weggebruikers tegen. Op mijn gemak volg ik de weg, die door de mist zowel kort als eindeloos lijkt. Rustige muziek weerklinkt en ik geniet van de verstilde opstart van de dag. Mijmerend over wat mist oproept en kan betekenen…

Ludovico Einaudi – Seven Days Walking Day 2 Low Mist Var. 1

De symboliek van mist

Voor mij staat de maand november voor verstilling. De herfst nadert zijn staart en de natuur heeft volop losgelaten. Na het loslaten komt ruimte voor een periode van betrekkelijke rust, om na verloop van tijd over te gaan in een periode van ontkiemen en de eerste groei. Die ruimte van rust wordt voor mij gesymboliseerd door de mist die zo kenmerkend is voor deze periode. De wereld wordt kleiner, het licht neemt af, donker neemt meer aandeel en we worden uitgenodigd om naar binnen te keren. Om de verbinding op te zoeken in ons binnenste, zowel met onszelf als met anderen. Kaarsjes gaan aan, openhaarden worden voorzien van dansend vuur en we verzamelen ons op plekken waar warmte is.

Naar binnen keren

Mist doet de wereld en diens omvang vervagen. Ons bestaan wordt verkleind tot wat we kunnen zien en waar dat voor de een rust geeft, kan het voor de ander juist onbehagen en onvoorspelbaarheid met zich meebrengen. Je ziet niet precies waar je heen gaat, je wordt door de natuur begrensd in het zintuiglijk waarnemen. Metaforisch gezien kun je op volle snelheid door de mist gaan, om er zo snel mogelijk doorheen en uit te zijn. Of je neemt de uitnodiging aan om je wereld te verkleinen, mee te bewegen en naar binnen te keren. Net zolang totdat de natuur zich weer laat zien, beetje bij beetje.

Verstillen of verdwalen

Mist heeft meerdere gezichten en kan daardoor verschillende reacties uitlokken. Als je vaart mindert, naar binnen keert en de verstilling opzoekt, kan deze periode er een zijn van tot rust komen en in verbinding zijn met jezelf. Verstilling kan optreden als je erop vertrouwt dat de wereld niet verdwenen is, ook als je die tijdelijk niet kunt zien. Het is een kans om te (leren) vertrouwen op een innerlijk kompas, een ander soort zintuig dat draait om vertrouwen en verbinden. Aan de andere kant kun je door de mist gedesoriënteerd raken en niet langer weten waar je bent of hoe ver je bent. Het kan confronterend zijn om ‘niet te weten’. Het kan beangstigend zijn om mogelijk de weg kwijt te raken en te dolen en verdwalen. Gedachten daaromtrent kunnen overheersen en je benauwen. Ook deze beleving nodigt uit om het innerlijk kompas op te zoeken en te leren kennen.

De adem als innerlijk kompas

In verstilling kan de adem dienen als anker om in verbinding te komen en blijven met jezelf en je lichaam. Echter, ook in de beleving van verdwalen en dolen kan de adem de weg wijzen en hinderlijke gedachten verstillen. Volg je adem en neem waar hoe je lichaam deze toelaat en loslaat. Adem eens wat dieper in, houdt vast en adem dan weer rustig uit. ‘Hallo, adem…’

Vraag jezelf eens af

Sta je open voor een experiment? Zie de mist als een uitnodiging om te reflecteren op de weg die je begaat. Door de beslotenheid ervan ervaar je minder afleiding. Stel jezelf de volgende vragen en sta open voor wat jouw kompas je influistert:

  • Waar kom ik vandaan?
  • Waar sta ik nu?
  • Waar ga ik naartoe?
  • Waar wil ik naartoe?

Vertrouwen op de verstilling

Nog altijd ben ik onderweg. Op sommige delen van de route is de nevel zo dicht dat de auto erdoor omringd lijkt te worden. Flarden mist volgen en strelen de contouren van het voertuig, waardoor ik de neiging krijg mijn raam te openen en mijn hand door de koude te laten gaan. Dan zie ik niet al te ver voor mij de stoplichten van het kruispunt opdoemen. Ik ben er bijna. Eenmaal geparkeerd stap ik uit en is de wereld nog altijd klein en besloten. Ik adem diep in en uit en geniet van de beleving. De verstilling? Die koester ik de rest van de dag.

Op zoek naar verstilling?

Wil je ook de weg van verstilling en verbinding verkennen? Neem een kijkje op mijn website en voel je vrij contact op te nemen. Ik schreef trouwens eerder over de magie van mist en hoe mist een rol speelt in mijn boeken. Die mijmering kun je hier teruglezen.

Liever luisteren? Dat kan hier…

Posted in: Blog