De wereld op zijn kop
Buiten hoor ik het bekende ritme van de trampoline, onze zoon Lucas is al een tijdje bezig met de opdracht die hij vanuit school kreeg om tijdens de vakantie mee aan de slag te gaan. Namelijk om een foto van zichzelf te maken met een grote goudkleurige ballon in de vorm van een 8 om bij aanvang van het nieuwe schooljaar met de hele klas groep 8 in te luiden. Ik was benieuwd welk plan hij voor zichzelf zou bedenken, ik had kunnen weten dat hij zou kiezen voor iets met de trampoline. Inmiddels is hij een klein half uur bezig met het maken van filmpjes om daar de ultieme screenshot uit te halen. Hij heeft zijn telefoon tegen een boom gezet en goed gekeken of de hoek klopt voor de video. Typisch Lucas om dit in en samen met de natuur te doen.
In opperste concentratie maakt hij sprong na sprong, om vervolgens de opname te bekijken en weer opnieuw te beginnen. Allemaal om een snapshot te kunnen maken van hem op zijn kop. Vliegend boven de wereld, zijn benen wijzend naar de lucht en zijn hoofd naar beneden. Zijn handen horizontaal, als een superheld in volle vaart om de wereld te redden. Dit jaar is zijn laatste jaar op de basisschool en Lucas begint eraan met de wereld op zijn kop.
Theme song
Als gezin hebben we met regelmaat een liedje dat we vaak luisteren. Soms gaat het om de melodie en de wijze waarop die onze stemming beïnvloedt, andere keren draait het juist om de tekst die een boodschap bevat die ons helpt. Zeker in de periode rondom de verhuizing naar onze nieuwe plek in Zeeland en de aanloop tot een flinke verbouwing hielden we wekelijks een disco-feestje. De discolamp van dochterlief werd met zorg neergezet en ingesteld op een kakofonie aan kleuren. De muziek ging lekker hard en we dansten erop los. Soms was het nodig, om de lading van alle veranderingen uit ons lijf te schudden. Ons thema lied van dit moment is I ain’t worried van OneRepublic, zo passend wanneer de wereld om verschillende redenen op zijn kop lijkt te staan.
Er gebeurt zo veel
Lucas maakt sprong na sprong en ik kijk vol bewondering toe hoe hij soepeltjes door de lucht vliegt. Zorgeloos lijkt het, maar ik weet dat hij best kan peinzen over de wereld van vandaag. De stikstofuitdagingen, de zorgen van de boeren die ook hier in Zeeland volop te zien en voelen zijn, de oorlog in Oekraïne, de stijgende energieprijzen, de plastic soep, het veranderende klimaat, uitstervende diersoorten, enzovoorts. Onze kinderen krijgen dit alles via verschillende kanalen mee en met hun gevoelige aard voelen ze er van alles bij. Ze vragen zich met recht af hoe het verder moet. Hoe hun toekomst zal zijn. Of er ruimte zal zijn voor hun wensen, verlangens en dromen. Er gebeurt zo veel om bezorgd over te zijn, juist voor de generatie die het (nog) niet voor het zeggen heeft.
I’ll take it in and let it go
Onze kinderen zijn opgevoed met een moeder die ruimte maakt voor meditatie en mindfulness. Soms door een uitgebreide meditatie te doen, maar vaak door een kort moment van aandacht te nemen. Ze lijken te voelen wanneer ik mijn rustmomenten vind en doen vaak mee. Als ik op de bank of in de tuin zit te mediteren, schuiven ze dicht tegen me aan en liften ze mee op de verandering in trilling die ze bij mij ervaren. Ze hebben veel baat bij de energie die draait om in het moment aanwezig te zijn. Dan is er slechts het hier en nu, met alles wat er is. Ze hebben opgepikt hoe ze hun aandacht kunnen sturen en hoe ze voor zichzelf kunnen zorgen als ze zorgen hebben. Hoe ze als het ware van ‘zorgen over’ een verschuiving kunnen maken naar ‘zorgen voor’. We hebben het met ze over waar ze invloed op hebben en waarop (nog) niet. Als ze overweldigd worden door alles wat er in de wereld gebeurt, nemen ze het tot zich en laten ze steeds meer gaan wat buiten hun invloedsfeer ligt. Zoals OneDirection het verwoordt: I take it in, and let it go. Zo komt er meer ruimte voor hetgeen waar ze wel invloed op hebben. Zo scheiden we ons afval, rapen we op straat rondzwervend blik en plastic op, hebben we een diervriendelijke tuin en eten we bewust.
Een ander perspectief
Lucas heeft zijn foto gemaakt en laat hem vol trots zien. Hij hangt ondersteboven in de lucht, in flow met de wereld om hem heen. Op de achtergrond ligt de goudkleurige acht te glimmen in het zonlicht. Zo wil hij dit jaar starten: met een focus op licht, leven en flow. En ondersteboven ziet de wereld er anders uit, het geeft een ander perspectief.
Zingend naar school
Als we in de tweede schoolweek onderweg zijn naar school, zoekt hij de song van OneDirection op. We zoeven over de N57 en zingen luidkeels mee, swingend voor zover dat in een auto kan. ‘I ain’t worried ‘bout it right now! Keeping dreams alive!’
Het is onze dochter Maud (8) die ineens probeert boven de muziek uit te komen, het volume vervolgens resoluut lager zet en vastberaden zegt: ‘Mam, ik ga later de wereld redden.’ Ergens rondom mijn hart begint het te gloeien. Goed zo, meid.
Nu ook coach voor kinderen en gezinnen
Wil je graag onderzoeken hoe mindfulness jou als ouder of verzorger kan ondersteunen bij de opvoeding? Of wil je coaching voor jouw kind op dit vlak? Dat kan! Neem contact met me op voor meer informatie en een vrijblijvende kennismaking.
NB: deze blog is tevens geplaatst op Blogzinnig.nl