Een dag zonder tijd
De houten bank kraakt als ik er met lichtjes wankele benen op klim. Ik hervind mijn evenwicht en reik naar de aan de wand bevestigde zandloper, om deze vervolgens om te draaien. Het zand gehoorzaamt direct aan de zwaartekracht en vindt een weg naar beneden. Fluisterend, zachtjes stromend, respect hebbende voor de stilte die zo kenmerkend is voor de plek waar ik nu ben. De bank kraakt nogmaals als ik me voorzichtig naar een trede lager begeef, waarna ik met een diepe zucht op mijn handdoek plaatsneem. Bewust adem ik een paar keer dieper in en weer uit, zo laat ik steeds meer ontspanning toe in mijn lichaam. Mijn kaken verzachten, mijn schouders zakken, mijn middenrif krijgt ruimte en ik voel mijn voeten op de grond. De warmte helpt daarbij, evenals het ritmische getik van de kachel die aanslaat om een nieuwe golf van warmte op ons los te laten. Vandaag is een dag zonder tijd, waarbij slechts de zandloper blijk geeft van een genoeg. Ik laat tijd los en richt me op de weldadige warmte die mijn lichaam omarmt en een tweede diepe zucht uitlokt. Een dag zonder tijd…
Het is maar net wat je toevalt
Het was een zeer spontane actie, deze dag wellness met vriendinnen. Nog geen week geleden zaten we met elkaar aan de borrel te mijmeren over een sauna-dag en we bleken allemaal vandaag te kunnen. Daar waar we voorheen niet tot een datum konden komen, lukte het nu zonder enige moeite, inspanning of inschikking. Toeval? Het is maar net wat je toe valt… Mijn vingers vlogen over mijn telefoon om de reservering te verzilveren en zo de dag officieel te verzegelen. Een dag zonder moeten, wat een cadeau.
Beleving van tijd
Soms heb ik het gevoel dat tijd tussen mijn vingers glipt, dat is voor mij het signaal bewuster aanwezig te zijn en te beleven wat er is. Maar ook om mijn aandacht niet te veel te verdelen en me te richten op wat op dat moment aandacht vraagt. Beleving van tijd is een boeiend onderwerp van reflectie of gesprek. Want tijd is objectief meetbaar, maar wordt subjectief beleefd. Sommige dagen lijken eindeloos te duren, andere gaan in vogelvlucht voorbij. Wat maakt het verschil?
Er leek geen einde aan te komen, tot ik losliet
Ik weet nog goed hoe de Mindfulness trainersopleiding het besef van tijd in een nieuw daglicht stelde. Op de laatste opleidingsdag begonnen we de dag met een meditatie. Onze opleider luidde de bel en we vervielen in stilte, ieder voor zich vormgevend aan de beleving van stilte en wat dat van onze innerlijke aandacht vroeg. De docent verzocht ons onze aandacht te richten op de adem en daarna bleef hij stil. En stil… en stil… Het was, en daarvoor mijn complimenten, de ultieme afsluiting die ons verzekerde van een blijvend eerbied en respect voor de uitdaging van mindful in het leven staan. Want uiteraard gingen onze gedachten alle kanten op, zeker naarmate de stilte bleef voortduren. Ik kan me goed herinneren dat ik af en toe gluurde om te zien of mijn groepsleden ook nog netjes zaten. Niemand vroeg zich hardop af wat de bedoeling was, ieder was op zijn eigen manier aan het ervaren wat in het moment aanwezig was.
Het lijkt als de dag van gisteren dat ik daar zat, mezelf afvragend hoe lang het zou duren en hoe lang we al zaten. Er leek geen einde aan te komen. Maar toen, op een enkele ademgang, vielen alle vragen weg en resteerde slechts wat was. Ik liet los. Er was geen verleden, er was geen toekomst, er was slechts het moment waarin ik was met alles wat er was. Dat luidde een nog meer bewuste keuze voor mindfulness in.
Tijdloos in de sauna
Zo’n wellness dag met vriendinnen staat los van tijd, tenminste, zodra je er tijd voor maakt. Eenmaal daar is het tussen de ‘rondes’ door ook bijpraten: over wat is geweest, wat is en wat mogelijk gaat komen. Tijd reist mee, terwijl het in een resort amper plek heeft. Doordat tijd stilstaat, is er alle ruimte om te delen. Geen klok om in de gaten te houden, slechts luisteren naar de behoeften van onze lichamen. Dat is een bijzondere beleving die een diepere verbinding mogelijk maakt: met elkaar en met onszelf.
Het is de hoogste tijd
Zulke momenten kun je jezelf gelukkig dagelijks geven. Momenten van bezinning en zijn met wat je aandacht vraagt. Zonder toen, zonder dan, met slechts het nu om je mee te verbinden. Vanuit het nu kan een rijke en diepgaande verbinding ontstaan met jezelf en wat je nodig hebt. Ervaar je verdriet? Erken het, geef jezelf troost en vraag om een knuffel. Ervaar je blijdschap? Erken het en ervaar hoe zich dat uit in je lichaam, hart en ziel. Zijn er zorgen en kost het je moeite om je aandacht niet in alle windrichtingen te laten vervliegen? Erken de onrust en draag er zorg voor. Dit kun je doen door jezelf een enkele vraag te stellen die van onschatbare waarde is: wat kan ik nu doen om lief te zijn voor mezelf? Het is de hoogste tijd jezelf het geschenk van liefdevolle aandacht te geven. Of dat nu in de vorm van een dagje sauna is of tijdens een wandeling, kop thee of samenzijn met dierbaren.
Hoe dan?!
De adem is de snelweg naar het hier en nu. Aandacht is te trainen, door er toegewijd ruimte voor te maken. Mindfulness is een mooie manier om in het leven te staan, waarbij je aanvankelijk leert welke wegen leiden naar het nu. Vervolgens voel je welke vormen bij jou en jouw leven passen en blijft het aan jou om ermee in verbinding te blijven. En wat dan te doen met het element tijd in onze maatschappij? Eckhart Tolle noemt in zijn boek De Kracht van het Nu ‘kloktijd’, waarmee je tijd kunt zien als iets om te gebruiken voor je praktische leven. Zodra het kan, keer je vanuit kloktijd terug naar het nu. Want dat is alles wat er is…
Oefenen en meer weten?
Op mijn website staan meerdere oefeningen die je kunt doen om kennis te maken met de weg naar het hier en nu. Voel je welkom en vrij om te proberen. Ik hoor graag hoe je dat ervaart en of ik je daarbij kan ondersteunen.
Liever luisteren? Dat kan hier.
Fotobewerking: Deep Art Effects