Posted by on 31 maart 2022

Het eerste licht

Plotsklaps word ik wakker uit een intense droom en het duurt even voordat ik er helemaal los van ben. Ik knipper naarstig en zie een flintertje licht tussen de gordijnen door komen. Kleine stofdeeltjes dwarrelen in de smalle strook van licht en dat aanzicht maakt dat ik de laatste draad van de droom kan laten gaan. De rest van het gezin slaapt nog. Hoewel ik de neiging heb om me nog een keer om te draaien en te soezen, sta ik op en loop ik naar de woonkamer. Twee pluizenbollen draaien al snel rond mijn enkels en slakende piepende geluidjes in de hoop dat ik ze eten geef. Maar ik ben gebiologeerd door het zachte licht dat de woonkamer baadt in warmte. Een nieuwe dag, een nieuw begin, het eerste licht. Met een deken om me heen sta ik voor de hoge ramen in de woonkamer, uitkijkend over het achterland van de duinen. De bomen zijn nog kaal, maar de kleuren van het licht kondigen de lente aan. Over niet al te lange tijd komt de kleur groen volop tot leven en ik kan bijna niet wachten! Twee staartjes draaien nog altijd rond mijn benen en ik ga grinnikend op de grond zitten, met onze twee nieuwe huisgenootjes in het milde ochtendlicht. In gedachten verzonken, aai ik hen en ze beginnen te spinnen. Hun spinnen roept mijn weven aan en plotseling, te midden van het eerste licht, weet ik hoe het verder gaat. Het verhaal over Efra…

Olafur Arnalds – Pú Ert Sólin

De eerste reacties komen binnen

De laatste weken is mijn tweede boek ‘Lunaris’ de wereld in gegaan. Regelmatig krijg ik berichtjes van lezers met een reactie op een deel van het verhaal en kreten van wanhoop naarmate ze het boek uit hebben. Ik geniet er zo van, het is heerlijk om de verbinding met lezers te voelen en teruggekoppeld te krijgen hoe ze het boek hebben ervaren. Een greep uit de reacties:

‘Wat doe je me aan! Ik kan niet stoppen!’

‘Zo mooi, Maaike, je boek is zoooooo mooi!’

‘Zucht, ik heb het uit… Wanneer komt boek 3?’

Wanneer komt boek 3?!

Die laatste vraag zat er natuurlijk aan te komen en ik vroeg me dat eerlijk gezegd ook af. Het verhaal van het tweede boek eindigt op een manier die flinke invloed gaat hebben op de vertelstijl van het derde deel. Dat is voor mij nieuw en tegelijkertijd is het maar een gedachte. Want tot nu toe heeft het verhaal zichzelf verteld en hoefde ik het alleen maar op te schrijven. Ik mag erop vertrouwen dat dat voor het vervolg ook zo zal gaan. En dus heb ik rust in het schrijfproces, maar geniet ik wel van de tipjes van de sluier die nu voelbaar worden. Kleine impressies van het verhaal dat onderweg is, het verhaal dat gaat over de weg naar het licht.

Schrijven met gezelschap

In een eerder blog schreef ik over mijn trouwe schrijfgenootje op vier pootjes: Maggie. De leegte was de enorm en ik miste haar op vele manieren. Als gezin misten we haar op alle manieren. We waren dan ook ronduit vertederd toen twee kleine kittens op ons pad kwamen: Lizzy en Luna. Twee zusjes die de leegte op hun eigen manier hebben opgevuld, die als yin en yang aan elkaar verbonden zijn en volop leven in de brouwerij hebben gebracht. Nu heb ik twee schrijfgenootjes die ongetwijfeld ook hun stempel op het verhaal zullen drukken.

Van donker naar licht

De lente is in aantocht, we voelen het in het toenemende vogelgezang, de warmere lucht die uitnodigt om meer naar buiten te gaan en zien het aan de natuur die zich aan het voorbereiden is op een explosie van groen. Ik sta te trappelen! De lente is mijn favoriete tijd van het jaar, de tijd van licht, nieuw leven en ontkiemen. Van het ontwaken, naar buiten treden en in het licht gaan staan. Binnen is het groen, nu buiten nog.

Equinox

Misschien heb je gevoeld dat er meer balans is gekomen tussen licht en donker. Rond 20 maart was de equinox, het moment waarop de zon zijn aandeel inneemt en dag en nacht ongeveer even lang zijn. Het is rond de tijd dat de bloesems ontpoppen en als slingers het feestje van de lente inluiden. De balans is hersteld en het licht gaat een grotere rol spelen.

Het derde boek

Het verhaal gaat nog altijd verder, dus de lezers kunnen blijven uitzien naar avonturen in de Lage Wereld. Een wereld die gebukt gaat onder duisternis, maar waar hoop nog altijd voortleeft. Hoop dat het licht terug zal keren en dat de balans wordt hersteld. Hoop dat de zon weer prominent aan de hemel mag staan. Niet vreemd dus dat ik juist rond deze tijd de inspiratie voel terugkeren.

De weefster gaat aan het werk

Hoewel het huis nog stil is, klap ik met een fladderend gevoel in mijn buik mijn laptop open. De kittens snuffelen nieuwsgierig aan het scherm en zoeken een plekje tegen me aan. Ik grinnik en voel de draden ontstaan. Mijn vingers reiken ernaar en ik voel de bekende dynamiek van het weven. Ik glimlach en fluister in de stilte van de vroege ochtend: ‘Hallo weefster…’

De draden wervelen in het rond en de weefster in mij gaat vastberaden en liefdevol aan de slag. Met geroutineerde vingers pakt ze de lijnen en draden op, om ze om te toveren in een verhaal dat vorm zal krijgen in het derde boek. Het zachte getik van mijn vingers op de toetsen vult de stilte op en de eerste woorden ontstaan:

Jij bent de zon.

Meer weten?

Ben je nieuwsgierig geworden naar mijn boeken? Je kunt op de website alles lezen over de epic fantasy serie ‘Het Boek van Efra’. Daar vind je ook blogs en video’s die ik heb gemaakt om de sfeer van het verhaal te illustreren. Voor ieder zintuig wat wils!

Heb jij ‘Insula’ en ‘Lunaris’ gelezen? Laat me dan weten hoe je het vond! Dat kan via de contactpagina op deze site of via de Facebookpagina.

Posted in: Blog