Het gevoel van thuis
Na een lange werkdag in Rotterdam rijd ik via de Botlek terug naar Zeeland. Het stadse landschap gaat over in het industriële en ik concentreer mij op de drukte in het verkeer. Het is een komen en gaan van mensen. Na de Botlektunnel cruise ik via de afslag richting het Zeeuwse, neem ik als een ware coureur de twee scherpe bochten naar de N57 om vervolgens alsmaar rechtdoor te rijden en de Zuid-Hollandse eilanden te doorkruisen. Ik ben onderweg, onderweg naar huis.
Mijn adem zakt
Met iedere kilometer die verstrijkt, kan ik in mijn diepste wezen voelen dat ik naar huis ga. De natuur neemt in toenemende mate haar ruimte in en het stedelijke ligt steeds verder achter mij. Weilanden gaan over in duinen en aan mijn linkerhand bewonder ik het vergezicht van het Grevelingenmeer. Ik weet dat rond deze hoogte het bord ‘Welkom in Zeeland’ behoort te staan, maar dat is op mysterieuze verdwenen en prijkt waarschijnlijk bij een trotse Zeeuw aan de muur. Groot gelijk…
Mijn adem zakt en ik kan de vlinders voelen dartelen als ik denk aan de strandwandeling die ik voor het donker nog wil maken. Ik rijd langs de dorpskern richting bos en duin, mijn snelheid neemt af en ik draai rustig onze oprit op. Vanuit de auto kijk ik naar ons huis en ik zie hoe de voordeur opengaat. Onze labradoodle komt enthousiast op mij afgesneld en de kinderen staan te wachten om te vertellen over hun dag. Ik glimlach, reik naar mijn tas en stap uit. Ik ben thuis…
Veilig nest
Vroeger, als opgroeiend meisje, kon ik zo verlangen naar thuis: het gevoel van thuis zijn en de beleving van thuiskomen. Vakanties waren leuk, maar thuiskomen was het fijnste! Aanvankelijk koppelde ik dat aan de aanwezigheid van mijn ouders en het veilige nest dat ze voor mijn broer en mij hadden gecreëerd. Als hoogsensitief kind, in een tijd waarin dat nog niet zo bekend was, was thuis de plek waar ik kon zijn. Onvoorwaardelijk…
Thuis voelen of thuis zijn?
Volgens het woordenboek betekent ‘thuis’ de plaats waar iemand zich thuis voelt. Er wordt verwezen naar een gevoel en naar een specifieke plaats. Als kind kon ik ontzettend verlangen naar de beleving van thuis en dat was voor mij de plek van mijn ouderlijk huis. Ik kampte met heimwee, waardoor uitjes en logeren voor mij geen vanzelfsprekendheid waren. Later, als tiener, onderzocht ik het zoeken en het gemis dat ik zo goed kende. Het werd mij steeds duidelijker dat het gemis van thuis een diepgaand verlangen was.
HSP en heimwee
Juist mensen (en kinderen) die sensitief zijn, zijn gevoelig voor veranderingen en sfeer. In andere omgevingen staan de voelsprieten volop aan en kan iemand overweldigd raken door alles wat anders en nieuw is. Met overprikkeling tot gevolg en vooral overweldigd worden door iets wat met de geest niet te bevatten is. Het kost dan ook tijd voor een hoogsensitief persoon om te wennen, daarvoor is ook een mate van rust en ruimte nodig. Mijn gevoel van gemis werd gekoppeld aan heimwee, waarbij werd uitgegaan van een gemis van thuis en het bekende. Naarmate mijn zoektocht vorderde, landde ik steeds meer in het besef dat dat voor mij een andere betekenis had. Het ging over zoveel meer…
Thuiskomen bij mezelf
Gedurende mijn jeugd en jong volwassenheid kwam ik in contact met allerlei leermeesters die mij puzzelstukjes aanreikten over hoe ik steeds meer thuis kon komen bij mezelf. Hoe ik de harmonie, rust en veiligheid in mezelf mocht vinden en van daaruit mijn leven kon gaan vormgeven. Hoe ik de reis kon maken van kind naar volwassene en kon leren grenzen aan te geven, zorg te dragen voor mezelf en voor wat ik nodig had. Voor een ander misschien een vanzelfsprekendheid, voor mij als sensitief mens absoluut niet. De focus lag namelijk lange tijd op het zorgen voor de ander.
Het was een ontdekkingsreis waarbij ik energetisch leerde werken, meditatie onderdeel maakte van mijn dagelijks bestaan, met familieopstellingen de diepte van de verbinding met gemis onderzocht en vanuit het sjamanisme de natuurelementen en de sferen omarmde. Met mindfulness leerde ik in het hier en nu te zijn, waarna ik vanuit heartfulness de liefde voor mezelf kon toelaten. Ik vond mijn weg om te midden van drukte en onrust de stilte in mezelf op te zoeken. Ik leerde hoe ik vanuit een verbinding met mezelf in verbinding kon zijn met anderen en met de uitdagingen die het leven op mijn pad bracht. Ik leerde zijn met wat er was en hoe ik dat allemaal kon verweven…
Ik ben thuis
Eenmaal thuis bij onze plek aan de Zeeuwse kust, ga ik met een kop dampende thee op de rand van het terras zitten. Ik staar naar de horizon en zie hoe het licht langzaamaan ruimte maakt voor donker. Hoe de dag overgaat in de avond. Ik kijk naar ons huis, zo mooi gelegen in de natuur. De plek die ons gezin bedding heeft gegeven om thuis te kunnen zijn, de plek waar ik zo dankbaar voor ben en die ons alle vier in staat stelt om thuis te komen.
Gedurende mijn reis naar mezelf hebben allerlei dynamieken elkaar gezocht en gevonden, waarna een balans ontstond te midden waarvan ik kan zijn. ‘Hier’ en ‘daar’ hebben een andere betekenis gekregen, net als ‘boven’ en ‘beneden’. Het is een andere manier van kijken, waarbij ik kan leunen op en genieten van de talenten die mijn sensitiviteit biedt.
Ik ben thuis…
Mijmeren
Over deze reis zou ik ontelbare mijmeringen kunnen schrijven. Er zijn zelfs boeken over ontstaan, in de vorm van sprookjes voor volwassenen. In mijn coachpraktijk begeleid ik hoogsensitieve anderen om de reis naar zichzelf te maken. Ben je benieuwd wat ik daarin voor jou kan betekenen? Bezoek mijn website en voel je welkom om contact met mij op te nemen.
NB: deze mijmering is ook geplaatst op Blogzinnig.nl
Fotobewerking: Deep Art Effects
Liever luisteren? Dat kan hier…