Posted by on 7 september 2020

Ken jij een draak?

Enkele weken geleden schreef ik een blog over hoe Von, de draak van de hoop, de angst van onze dochter voor onweer verjoeg en daarmee een plekje kreeg in mijn tweede boek. Sindsdien heeft Von meer naamsbekendheid gekregen en tot verwondering en heling geleid. Toen ik het schreef, had ik geen idee hoe het verhaal over het ontstaan van deze draak zou doorrollen. Zo ontving ik een bericht van een bevriende moeder die het blog had gelezen en haar zoontje bij de eerste de beste onweersbui vertelde over Von. Zijn angst voor onweer maakte plaats voor verwondering! 

Nu ik het tweede boek van mijn epic fantasy serie aan het schrijven ben, dienen nieuwe personages zich aan in de vorm van mensen, magische wezens én draken. In dit blog neem ik je mee in wederom een voorbeeld van hoe een draak tot leven kwam.

Op de camping
“Mama, mama, een mevrouw op de camping leest jouw boek!” Onze dochter Maud (6) komt op me afgerend, dolenthousiast om te vertellen dat een gast op de camping naast ons vakantiehuis in alle rust ‘Insula’ aan het lezen is. Ik zit achter mijn laptop en kijk mijmerend naar het bos achter ons vakantiehuis. De inspiratie danst naar me toe en ik hoef niets anders te doen dan ontvankelijk zijn. Openstaan voor wat ik kan zien, voor hetgeen ik niet kan zien, alles daar tussenin en wat het me te zeggen heeft. Het hert dat me net vanuit het bos observeerde, is allang verdwenen. De vrolijke en luide stem van Maud heeft hem een andere plek doen zoeken. 

Kinderen kennen geen schroom
Hoezeer ik zelf ook verwonderd kan zijn over de magie van wat ik schrijf, mijn kinderen hebben dat nog veel meer. Waar ik verlegenheid kan ervaren om de schrijver en vertelster in mij zichtbaar te maken, kennen zij op dat vlak geen schroom en verkondigen ze aan iedereen die het horen wil dat hun moeder een boek heeft geschreven. Het zou me dus niet verbazen als Maud naar de vrouw in kwestie is toegerend om te roepen dat haar moeder het boek heeft geschreven!

‘Insula’ circuleert in haar familie
Wat betreft de mevrouw op de camping: ik ken Vera al jaren, maar we zien elkaar slechts af en toe op een verjaardag. ‘Insula’ circuleert in haar familie en nu is zij degene die het boek leest. Ik had gezien dat ze diep weggedoken in een stoel aan het lezen was en twijfelde of ik even naar haar toe zou lopen of niet. Ondanks het feit dat ik regelmatig reacties van lezers krijg, blijft het een kwetsbaar iets en ben ik er verlegen onder. Gek ook om te zien dat iemand helemaal verdiept is in het verhaal dat ik geschreven heb. Een verhaal dat zo vanuit mij is ontstaan dat het net zo goed een naaktfoto had kunnen zijn.

Draken op het strand
Er ontstaat een mooi moment met het zoontje van ‘de mevrouw op de camping’. We spreken elkaar op het strand en aangezien er voor later die middag onweer is afgegeven, vertelt Maud honderduit over haar draak Von. Vera hoort het grinnikend en verwonderd aan en vraagt zich af of iedereen contact kan maken met magie en draken. Ter illustratie vraag ik haar of ik het mag laten zien door een vraag te stellen aan haar zoontje Finn (4). En wat er dan gebeurt… 

Ken je toevallig een draak?
Voor ‘Het Boek van Efra’ heb ik meerdere draken nodig en ik vraag hem of hij me daarmee kan helpen. Mijn vraag is: ken je toevallig een draak? Terwijl zijn moeder nieuwsgierig en geboeid toekijkt, dwaalt hij met zijn aandacht wat af. Dat is wat bij mij ook gebeurt als ik in die sense of being zit. Ik kan er uren in verblijven en ervaar dan een wonderlijke schrijfflow. Ik stem intuïtief af op een trilling en dan komt er allerlei informatie. Dit lijkt Finn ook te doen. De zeewind wappert door zijn haren, zijn gebruinde gezichtje is geconcentreerd en zijn beentjes rusten in het mulle zand. Ik wacht rustig af en dan begint hij te vertellen. 

Een lucht-schilderij van zijn draak
Finn weet van een aarde-draak die luistert naar de naam Gole. Ik vraag of hij Gole kan beschrijven en hij begint met een vingertje in de lucht zijn draak te tekenen. Hier wat stekels, daar een staart, zijn ogen groot en fel, zijn kop plat en breed. De stekels zijn niet puntig maar wat ronder van vorm. Dat is belangrijk, zei hij. Ik ben benieuwd naar de kleuren van Gole’s schubben en ook hier heeft hij antwoord op: geel, groen, en allerlei kleuren bruin. Ondertussen maakt hij nog altijd met zijn vingertje een lucht-schilderij van zijn draak, terwijl hij me vertelt wat hij aan het tekenen is. “Zijn kop gaat zo en dan zitten hier ronde stekels, daar zijn staart…” Zijn moeder heeft ondertussen een brede glimlach op haar gezicht en geniet ervan te zien hoe haar zoon ‘aan’ gaat op deze verbinding met magie. 

Nu op papier
De volgende dag vertelt Finn dat hij een tekening van Gole heeft gemaakt voor zijn opa. Ik ben natuurlijk nieuwsgierig en vraag of ik de tekening mag zien. En warempel, de lucht-tekening die hij op het strand heeft gemaakt is nu op papier tot leven gekomen. Als vanzelf raken we in gesprek over het karakter van de draak en Finn vertelt dat Gole een lieve, aardige en rustige draak is. Geen pretentie, maar puur en zuiver. Deze aardedraak heeft volgens Finn haren, wat hem anders maakt dan andere draken. Zijn moeder en ik grijnzen naar elkaar en ze belooft me een foto van de tekening te sturen. 

De tekening van Finn (4)

Mijn tweede boek
Ondertussen schrijf ik verder aan het tweede boek in de epic fantasy serie en laat ik me verrassen door wat op mijn pad komt. Ik koester dit soort ontmoetingen en beschouw ze als onderdeel van het schrijfproces. De aardedraak krijgt een plek in het verhaal en zo zullen er nog meer volgen.

Zorgdragers van de magie
In het verhaal van Efra zijn draken zorgdragers van de magie: zonder draken dooft de magie uit en dat leidt ertoe dat de natuur te weinig voeding krijgt om leven in stand te houden. Gole vertegenwoordigt als aardedraak een groot deel van de wereld en ik kan niet wachten tot ik een indruk krijg van zijn aandeel in het verhaal. 

Gole zorgt voor allemaal
Zoals altijd gaat mijn eigen verbinding met de magie zoeken naar Gole en zo ontdek ik dat hij eigenlijk een zij is die zich door de diepte van de aarde beweegt. Ze vliegt niet zozeer, het is eerder een stuwende beweging waardoor ze zich voortbeweegt. Ze zorgt ervoor dat alle lagen van de aarde verbonden zijn met het voedende magma in de kern van de bron en is er voor alle landschappen die de aarde kent. Of het nu de vruchtbare landbouwgronden zijn of de immense zandduinen van de woestijn: Gole zorgt voor allemaal en het natuurlijk evenwicht dat zichtbaar wordt in de diversiteit aan landschappen. Ze bevat alle structuren van de aarde en kan zowel afbreken als creëren.

Gole hecht geen waarde aan ego
Haar schubben hebben haar, zodat ze met zelfs de kleinste aardedeeltjes kan verbinden. Dit maakt haar wel anders dan haar soortgenoten, waardoor ze zich het liefste onder de oppervlakte schuilhoudt. Ze is groots, liefdevol, vriendelijk en heeft geen oordeel. Waar andere draken beschikken over een ego dat boven hun eigen formaat uitstijgt, hecht Gole hier totaal geen waarde aan. Ze dient slechts de aarde en schudt de boel af en toe op om de druk van de ondergronds roterende beweging van de aarde te verlichten. Dat zijn de momenten waarop we haar kunnen zien. Ze is er echter ook met iedere stap die je zet. Beweeg dus bewust en liefdevol, zorg voor haar, dan zorgt zij ook voor jou.

Ondertussen zoek ik naar de betekenis van haar naam. Die luidt: zonder haar, kaal. Net zoals ik kan voelen als ik me zichtbaar maak als magisch schrijver en verhalenverteller. Ik heb zo’n vermoeden dat Gole en ik het uitstekend met elkaar kunnen vinden!

Dank je wel Finn, voor de verbinding met deze prachtige draak…

Het Boek van Efra

Ben je nieuwsgierig geworden naar het verhaal over Efra? Bezoek dan de website.
Ben je benieuwd hoe de magie voelbaar is in mijn manier van coachen? Neem dan contact met me op voor een kennismakingsgesprek.

Dit blog is ook geplaatst op het blogplatform Blogzinnig.

Posted in: Blog