Lepeltje lepeltje met Ludovico Einaudi
De avond begint met een hapje eten, samen met m’n vriendin Leonie. Bijpraten onder het genot van een goede maaltijd in hartje Middelburg is al een cadeau. Naast ons zitten andere gasten met eenzelfde uitrusting als wij: grote tassen met daarin een yogamat, kussen en deken. We gniffelen, want hoe groot is de kans…
Lopen we wel goed?
Na het eten pakken we onze eigen soortgelijke tassen en navigeren we door de oude binnenstad, zoekend naar een kleine kerk in een zijstraat van het oude centrum. Het vinden van de weg luistert net zo nauw als de krappe steegjes en onnatuurlijke scherpe bochten naar zijstraten. Hoe we wisten dat we goed liepen? We zagen opvallend genoeg steeds meer mensen die net als wij sjouwden met een grote tas, wederom voorzien van yogamat, kussen en deken.
Toegang voor ingewijden
Ik heb er een binnenpretje van, want het levert best een bijzonder plaatje op. Alsof we ons bevinden in een Harry Potter-film en voorzien van hutkoffer en uil een sprintje gaan trekken richting de geheime doorgang naar platform 9 3/4. Of alsof we voor de magische muur staan die leidt tot de Wegisweg. Vooral dat laatste, aangezien de deur van onze bestemming in het donker onopvallend is en daardoor alleen vindbaar lijkt voor hen die hem zoeken en met de juiste combinatie van klopjes de deur weten te openen. Een toegang voor ingewijden…
De Engelse kerk: ‘camping musica’
Eenmaal binnen blijkt de kerk meer een kapel te zijn, met een prachtig houten gewelfd plafond dat stamt uit de 14e eeuw. Dat gewelf is net zo’n eyecatcher als de zwarte piano die op een verhoging staat en al wordt omringd door een aantal mensen op matjes, opblaasbedden en dikke dekens. ‘Camping Musica’ zou een gepaste benaming zijn.
De pianist: Jeroen van Veen
We zoeken een plekje en liggen allemaal redelijk knus bij en naast elkaar. Goed voorbereid op de koude stenen vloer met een dikke mat met daarop een deken en kussen. We trekken warme sokken en onze winterjassen aan, slaan een fleece over ons heen en gaan met gezonde verwachting liggen. De pianist van vanavond is Jeroen van Veen en hij belooft ons een avond gevuld met werken van Ludovico Einaudi, Yann Tiersen, Yiruma en muziek van hem zelf. Een blik op het programma maakt dat mijn hart opspringt, want ik zie er veel stukken tussen staan die voor mij een grote bron van schrijfinspiratie vormen.
Een reis langs de grootmeesters van deze tijd
De stilte daalt neer en tientallen zielen wachten vol verwachting totdat de eerste klank weerklinkt. Dan komt die eerste enkele noot, met een echo die blijk geeft van de magische akoestiek van deze kleine kapel. Ik houd ongemerkt mijn adem in, wachtend op de volgende. Wachtend op de herkenning van de eerste song die hij ten gehore gaat brengen in deze 90 minuten durende muzikale reis. Een reis langs de grootmeesters van deze tijd die harten beroeren, verhalen vertellen, de adem benemen en velen inspireren tot het weven van hun eigen zielenmissie. Dit is een avond die puur door de ambiance al door mijn aderen suist en de draden van verhalen doet wervelen.
De piano bespeelt mij
Eenmaal liggend, tuur ik naar het plafond en tijdens de prachtig gespeelde stukken vallen mijn ogen regelmatig dicht als in een meditatief moment. De volgende noot wordt aangeslagen en dan zwelt de muziek aan. De piano geeft met iedere aaneenrijging van noten trillingen af die over mijn lichaam reizen en een indruk achterlaten. De pianist bespeelt de piano en de piano bespeelt mij. In vele opzichten. Mijn lichaam gonst mee op de muziek, zowel door de van de piano afkomstige trillingen als van de emotionele lading van deze muziek. Enkele noten die in de volgende stilte een scala aan emoties laten neerdalen. Aaneenrijgingen van lage tonen die een dreunende impressie achterlaten. Het is net alsof ik lepeltje lepeltje lig met Ludovico.
Daverend applaus
Ineens is het rond en komen we overeind om daverend te applaudisseren voor de pianist. De avond was er een van beroering, ontroering, herkenning, geraaktheid en verbinding. Een unieke beleving die we graag nog een keer willen ervaren.
Schrijven met muziek
Zowel blogs, mijmeringen als mijn boeken schrijf ik op muziek. Zoals de noten een aaneenrijging vormen en een melodie worden, neemt de muziek me mee op reis door verhaallijnen. Die komen vervolgens samen en landen in een verhaal, kort of lang. Je kunt meer schrijfsels vinden op mijn website.
Voor meer informatie over de ligconcerten van Jeroen van Veen, klik je hier.