Dank je wel, Rotterdam, de zee lonkt Het sluimert in mij, de roep van de voortdurende trek van het water. Het komen en gaan is uitnodigend en verwelkomend. De schittering van het licht op het golvende gezicht van al dat
Inzeeuwen ‘Hier aan de kust, de Zeeuwse kust Waar de mensen onbewust Zin in mosselfeesten krijgen En van eten slechts nog zwijgen Als ze zat zijn en voldaan Dan weer rustig slapen gaan’ – Bløf Met twee kids op de
50 tinten groen ‘Mam, wie bedoel je in dat stukje? En wat is een zielsverwante?’ Via de achteruitkijkspiegel vinden mijn blauwe ogen een kort moment de bruingekleurde kijkers van onze 9-jarige zoon. We zijn onderweg naar ons nieuwe huis in
De magie van de nacht Ze tuurde naar boven en zag allereerst het donker. De duisternis had ieder greintje daglicht verdreven en een dikke deken daalde neer over de wereld. Daarmee kwam ook de stilte, het leek alsof de wereld
Ik zie, ik zie wat jij ook kunt zien We liggen met z’n drietjes in het gras en turen naar de lucht. De hemel is prachtig blauw en af en toe komt er een sneeuwwitte wolk voorbij dobberen. ‘Kijk, kijk!
