Posted by on 7 september 2022

Swimming in the rain

Lichtjes glibberend en glijdend ren ik naar het zwembad. Mijn handdoek werp ik onder een eenzame parasol die wappert in de opstekende wind en ik hink van mijn ene op mijn andere voet om mijn slippers uit te doen. Twee tellen later maak ik een snoekduik en vlieg ik door de lucht om vervolgens onder het wateroppervlak te verdwijnen. Als een pijl schiet ik naar de bodem en onderweg merkt mijn lichaam een verrassende mengeling van temperaturen op. Ik reis van lauw naar koud. Van boven naar beneden. Alsof ik door meerdere lagen heen ga om vervolgens te verstillen op de bodem van het verlaten zwembad.

Oliveray – Growing Waterwings

Boven mij klettert de regen

Allereerst gaat mijn gehoor aan. Het water wervelt om me heen om ruimte te maken en als ik mijn handen beweeg om op dezelfde plek te blijven hoor ik de beweging. Boven mij klettert de regen op het wateroppervlak en in de verte hoor ik de pomp van het zwembad zijn werk doen. Nu ik lichtjes wiegend met mijn armen op de bodem zit, voel ik de zachte druk van het water op mijn lichaam en de streling van de zachte stroming die ik met mijn handen in beweging breng.

Luchtbubbels borrelen omhoog

Mijn ogen gaan open en ik kijk gefascineerd naar de rimpelingen van het water die allerlei kleuren blauw en groen weerspiegelen. Ergens vraag ik me af of de kleuren in het water afkomstig zijn van de vele tegeltjes of van iets anders. Luchtbubbels dwarrelen vanaf de bodem omhoog en wijzen mij de weg terug naar boven. En dan is er de speling van het licht dat moeizaam een weg zoekt naar de bodem. Dat laatste is een hele opgave, aangezien er amper licht is. In de loop van de dag is de bewolking toegenomen en die is nu losgebarsten in een wolkbreuk van heb ik jou daar. Menig mens zou richting beschutting rennen, maar als een ware vis op het spreekwoordelijke droge trok ik een atletische sprint richting naar het zwembad. Zodoende lig ik nu als enige in het water en geniet ik van de gemoedelijke stilte die zich als een intieme cocon om mijn energie vouwt. Ik zie hoe boven mij de donkere wolken samendrommen. Er is nog meer regen op komst.

Zo heen, zo terug

Mijn longen beginnen lichtjes te branden. Ik plaats mijn voeten rustig op de uit blauwe mozaïeksteentjes bestaande bodem en zet vervolgens soepeltjes af richting het wateroppervlak. Daar zijn ze weer, de laagjes verschillende temperaturen die langs mijn lichaam strijken. Daar ga ik, van beneden naar boven. Zo heen, zo terug. Het zijn mijn handen die als eerste in contact komen met de koude lucht en de nog koudere regendruppels. Het gekletter van de regen wordt alsmaar luider en met een kreet kom ik boven water. Ik kantel mijn gezicht naar de regen en grijns. Ik laat me op mijn rug drijven en speel met de regendruppels die op mijn gezicht vallen. Ze lijken uit het niets te komen en houden me aanwezig in het moment. Zo breng ik een tijd lang alleen in het water door. Volledig in mijn element, te midden van de elementen.

Van ouder op kind

Het is een jeugdherinnering die met regelmaat aan mijn aandacht voorbijkomt, vooral als ik onze kinderen zie genieten van water. Zoet water, zilt water, als het maar water is en diep genoeg om in te ravotten. Koprollen, duiken, van alles van de bodem vissen: ze zijn helemaal in hun element. Het zijn ware waterratten! Mijn ouders herinneren me er graag aan dat ik vroeger tijdens iedere zomervakantie stond te trappelen van ongeduld en dat ik niet wilde wachten totdat de caravan op zijn plek stond. Ik moest en zou zo snel mogelijk in het water liggen. Mijn moeder duidde dan gekscherend dat ik een ware vis was, zowel qua sterrenbeeld als qua gedrag. Water, water en nog eens water. Onze kinderen hebben het van beide ouders meegekregen en ik sta dan ook als een gup zo blij te grijnzen als een regenbui losbarst en beide kinderen pardoes hun zwemkleding bij elkaar sprokkelen. Hoewel het vaak genoeg gebeurt dat ze daar geen geduld voor hebben en met kleding en al in het water duiken. Zoals ik al zei: zo moeder zo kind(eren)…

Ze omhelzen de regen

Luid joelend en lachend plonzen ze in het zwembad en verdwijnen ze een moment naar de bodem om vervolgens met hun armen in de lucht boven te komen. Ze lijken de regen te omhelzen, net zoals ik dat vroeger deed. ‘Mam, het water is nu ineens wel warm!’ roepen ze luidkeels. Dat is het voordeel van zwemmen in de regen, het zwemwater is altijd warmer dan de regendruppels. Terwijl de natuur zucht van blijdschap onder de verkoelende druk van deze intense regenbui, hangen onze kinderen over de rand van het zwembad en kletsen ze over het verloop van de eerste schoolweek.

Als het tijd is om eruit te komen, begint de jongste met gespreide armen en naar de lucht geheven handen luidkeels te zingen: ‘I’m swimming in the rain, I’m swimming in the rain!’ En duikt ze als een ware zeemeermin spontaan nog een keer onder.

Hear, hear!

Nieuwsgierig?

Ben je benieuwd hoe de elementen hun weg hebben gevonden naar mijn manier van coachen? Neem gerust contact met me op voor een vrijblijvende kennismaking.

NB: dit blog is tevens op Blogzinnig.nl geplaatst

Fotobewerking: Deep Art Effects

Posted in: Blog