Van schrijfflow naar schrijfkater
Vandaag is een heerlijke, zonnige dag. Ik zit met mijn laptop onder de parasol in onze achtertuin, genietend van het vogelgefluit en al het groen om mij heen. Mijn vingers strelen het toetsenbord en trillen lichtjes. Ik ben nog niet helemaal geland na de vulkaanuitbarsting van schrijfflow die ik de afgelopen weken heb mogen ervaren. Toen we naar Zeeland verhuisden, wist ik dat ik zou kunnen landen in alle inspiratie die er te vinden is. Ik wist dat ik hier, op deze plek, zou kunnen schrijven. En schrijven, en schrijven. Dat is ook precies wat er gebeurde. Vroeg in de ochtend, onder schooltijd en laat in de avond.
Na de eerste periode van wennen, uitpakken en als gezin onze draai vinden, kwam ik weer in contact met mijn innerlijke schrijver en vertelster. Ze namen de ruimte en ik gaf eraan toe, ondertussen genietend van het gevoel dat ik krijg als het verhaal uit mijn vingers stroomt. Zoals ik van mezelf ken, kwam na de high een flinke low. De schrijfflow werd opgevolgd door een schrijfkater. Wat ik daarmee bedoel? Ik ga het je uitleggen.
Ziel en zaligheid
Als ik schrijf, denk ik niet na. Ik sta open voor het verhaal en laat het komen zoals het komt. Dat is de pure vorm die zich aandient en waar mijn gedachten niets van hoeven te vinden. Ideaal als je het mij vraagt, want ik hoef mij ‘slechts’ over te geven aan het proces. Aan de andere kant is het wel intens en gaat er veel aandacht, emotie en energie naartoe. Mijn ziel en zaligheid zitten erin. Dat kon je lezen in het blog van vorige week, waarin ik vertelde over de voltooiing van mijn tweede boek. Doordat ik geen planning heb, maar slechts een gevoelsmatige peiling van de omvang van het verhaal, kan ik overvallen worden door hoe het verhaal zich aandient. Dat kan een wending zijn, nieuw personage, inkijkje in een diepere laag of het einde. Vorige week was dat laatste het geval, ik had nog niet verwacht het manuscript af te ronden. En ineens was het zover.
Afscheid nemen
Misschien klinkt het wat vreemd, maar ik had afscheid te nemen van het verhaal. Althans, voor het tweede deel van het grotere verhaal, want gelukkig volgen er nog minimaal twee boeken. Het voltooien van dit tweede deel luidt wel een nieuwe fase in, namelijk het in gang zetten van alle stappen om het boek uit te geven.
Self-pubben
Ik ben Maaike en ik ben een self-pubber. Een zogenaamde self-publishing auteur, wat betekent dat ik mijn schrijfsels in eigen beheer uitgeef. Er komt veel bij kijken als je een boek wilt uitgeven. Waar auteurs samen kunnen werken met uitgevers, wordt hen veel uit handen genomen. Voor een self-pubber liggen alle taken en bijbehorende kosten bij de auteur zelf. Aan de ene kant is het mooi om er zo nauw bij betrokken te zijn en alle keuzes zelf te kunnen maken (uiteraard met advies van specialisten), aan de andere kant betekent het veel hoofd-werk. Als gevoelsmens is het niet mijn happy place om al te lang en te veel in mijn denken te zitten, dat is iets waar ik oog voor wil hebben.
Niet voor de poes
Het schrijven en uitgeven van boeken is niet voor de poes. De reis is prachtig en intensief, het is belangrijk dat ik als schrijver ook goed voor mezelf zorg gedurende het hele proces. Toen ik vorige week dagen achter elkaar schrijfflow had, extra aangewakkerd toen het manuscript ineens af bleek te zijn, volgde daarna de schrijfkater. En ook die was niet voor de poes.
Geboorteproces
Het creëren van een boek kun je vergelijken met een zwangerschap en geboorte. Het begint met een wens of verlangen. Dan de afwachting of het mag lukken, gevolgd door een periode van toewerken naar een voldragen zwangerschap. Net zoals een baby over het algemeen zelf bepaalt wanneer hij geboren wordt, is dat ook zo met het boek. Na de high van de geboorte, volgt een low, ook wel kraamtranen genoemd.
Van schrijfkater naar schrijfkitten
Twee dagen na de high, kwam inderdaad de low. Er was zoveel energie gemoeid bij de viering van het tweede boek, dat ik daar even van moest bijkomen. Mijn ziel had een reis gemaakt en wilde nu alle indrukken verwerken. Ik werd wakker met flinke hoofdpijn en een moe lijf en wist: de schrijfkater is hier! Ik heb mezelf moeten vertroetelen met de Maaike-equivalent van de Bloody Mary. En de kater ‘omgedacht’ naar een kitten die vertroeteld mocht worden. Mijn remedie is simpel: zo min mogelijk moeten. Ik ben een paar dagen vroeg naar bed gegaan, heb veel water gedronken, geknuffeld met man en kinderen, met mijn voeten in de zee gestaan, gehuild en gelachen. Ik trok me wat terug en heb veel gemediteerd. Ik heb mezelf getrakteerd op prachtige edelstenen van Diana van Dijk en maakte alvast een nieuw werkdocument aan voor het derde boek. Het was belangrijk om plek en ruimte te creëren voor het vervolg van het verhaal.
En nu verder
Na een paar dagen kwam ik weer bij en inmiddels zijn de eerste stappen richting uitgeven gezet. Er breekt een spannende tijd aan, waarbij ik het mezelf gun om niet te veel in mijn hoofd te hoeven zitten, maar in verbinding te blijven met mijn gevoel. Ik hoop jullie over niet al te lange tijd meer te kunnen laten zien: de titel van het boek, de boektrailer die klaarstaat en natuurlijk uiteindelijk de pièce de résistance: het boek zelf!
Je kunt alle ontwikkelingen volgen op de website van de epic fantasy serie Het Boek van Efra.