Posted by on 24 december 2021

Als ik lichtelijk buiten adem bovenaan de trap sta, kan ik vreemd genoeg eindelijk doorademen. Het uitzicht is iedere keer anders en telkens indrukwekkend en adem-gevend. Althans, voor mij.  Mijn benen bewegen automatisch naar de volgende trap die vanaf het duin naar het strand leidt. Een meeuw krast boven mijn hoofd, ik weet niet of het een uiting is van blijdschap of van de onrust die ik ook bij mij draag. Hoe dan ook heet ik hem welkom en daal ik voorzichtig af. Van de trap, naar beneden, naar een plek waar onrust oplost door het zout dat het verwelkomt.

HAEVN – The Sea

De roep van de zee

Voordat ik naar het strand liep, wist ik het al. Toen ik de tuin in stapte, kon ik hem horen. De aanhoudende ruis die vanuit de diepte een weg vond naar het wateroppervlak. De stem die altijd rechtstreeks tot mijn gemoed spreekt en een uitnodiging doet om langs te komen. Om thuis te komen. Dus zei ik tegen het gezin dat ik een bezoekje ging brengen aan Baern, pakte ik een dikke jas en mijn gevoerde laarzen en liep ik de schamele 300 meter naar het strand.  

Zijn met wat er is

De zee is onrustig en zoekt in slingerende bewegingen zijn weg naar het strand. Er zit een wanhoop in die me lonkt. Het zit in mijn aard om te willen helpen, vooral omdat ik weet dat het wederkerig is. Een spiegeling. Ik als de andere jij.

Er staat flinke stroming en vandaag zijn er geen dappere zielen die met hun surfplank de woestenij aandurven. De zee is verlaten, net zoals het strand. Er is tijd, ruimte en rust om te zijn met wat er is.

De zon strooit glitters

Ik loop naar de waterlijn en voel dat mijn hartslag toeneemt. In mij is een groot verlangen naar verbinding met de branding, zoals een ziel in de woestijn kan snakken naar water. Golven slaan op het zand en waaieren uit in de meest prachtige vormen. Het wolkendek breekt af en toe open, waardoor de zon op troostende wijze glitters strooit over de onstuimigheid van het water. Het lijkt alsof de zee zichzelf opnieuw aan het ontdekken is, in de vorm die hij heeft nadat wederom een jaar is verstreken. Zo te voelen bevindt hij zich in een vernauwing of een doorgang. Het is een overgang van oud naar nieuw die ik als geen ander ken. Die we allemaal als geen ander kennen. De decembermaand is een periode die wordt gekenmerkt door de afwezigheid van licht en de uitnodiging om naar binnen te keren. We hebben dit nodig om onze vorm te verkennen en via de vernauwing af te schudden wat we willen achterlaten in het oude. Om in een bewuste vorm aan het nieuwe te kunnen beginnen. Het is een vernauwing die gepaard gaat met passen en meten. Die onlosmakelijk verbonden is met persoonlijke groei. Die verbonden is met alle emoties die het menselijk spectrum kent. Die uiterst oncomfortabel is, totdat het nauwste deel is gepasseerd. Dan komt er ruimte die gevuld mag worden. Het is een nieuw begin.

Weerspiegelingen

Natuurlijk besef ik dat wat ik opmerk een weerspiegeling is van wat zich in mij afspeelt. Ik begrijp gelijk de uitnodiging, namelijk om de balans op te maken en te onderzoeken wat ik aan het water wil meegeven en wat ik wil meenemen naar het nieuwe jaar. Met welke intentie ik dit nieuwe begin wil verwelkomen.

Ik struin door de branding en merk dat ik aan het spelen ben met de onvoorspelbaarheid van het water. Dat ik begin te springen over de rimpelingen van de golven en dat de onrust in mij langzaamaan van me afglijdt. Het is adem, ik krijg weer lucht.  Na een jaar met grote veranderingen, het vinden van onze nieuwe plek en het tijdelijk moeten verlaten ervan is het nu tijd voor een moment van bezinning.

Lusletters in het zand

Mijn voet stuit op een grote schelp en ik wacht tot het water zich terugtrekt alvorens de schelp op te pakken. Ik veeg het natte zand eraf en bewonder de vorm en de kleuren. Het verschil tussen de gepokte buitenkant en de glanzende parelmoeren binnenkant. De schelp ligt in de palm van mijn hand en ik voel weer een uitnodiging. Ik kijk naar de zee en buk om met de schelp een boodschap mee te geven aan de golven. Ik schrijf het woord ‘onrust’ en geef het mee aan het water. Golf na golf rolt het strand op en de aanvankelijke onstuimigheid van het water is er nu niet. De door mij geschreven letters vervagen met iedere streling van het water, net zolang totdat het woord is verdwenen. De zon gluurt tussen de wolken door en strooit glinsteringen over de plek waar nu alleen nog zand is te zien. Waar ruimte is gekomen voor een nieuw begin. Dus schrijf ik opnieuw, dit keer wat ik mezelf gun bij dit nieuwe begin: ‘plek van verbinding’. In lusletters. Het water laat even op zich wachten en komt dan met meer kracht en overtuiging naar het geschrevene toe. De lussen blijven het langst zichtbaar, als een uitgerekte blijk van de verbinding waar ik naar verlang. Een plek van verbinding, met mezelf en met anderen. Zijn. Blijven.

‘Dank je wel, Baern, het ga jou goed in het nieuwe jaar,’ fluister ik en ik teken met mijn vingers golven in het natte zand.

Rimpelspringen

Ik wandel nog een tijdje langs de branding, me verwonderend over de verlatenheid van het strand. Spelend met de golven en mijn natte broekspijpen negerend. Ik voel dat mijn wangen gloeien van de kou en begin naar huis te lopen.

Vanuit de verte hoor ik een luidkeels gejoel. Een grijns breekt door op mijn gezicht, want ik weet al wie het is. Onze dochter komt aangerend, voor een bezoekje aan Baern. Zo vind ik mijzelf opnieuw in de branding, met Maud. We houden elkaars hand vast en springen over de rimpelingen. Mijn hart voelt een stuk lichter, zo aan zee. Springend over de golven, spelend met de rimpelingen van het leven.  

Lunaris

De zee speelt een grote rol in mijn tweede boek ‘Lunaris’. Dit boek komt in januari/februari uit! In de tussentijd kun je het eerste deel nog een keer lezen. Heb je het nog niet? Bestel het dan rechtstreeks bij mij of via de gebruikelijke verkoopkanalen. Op de website kun je het eerste hoofdstuk gratis downloaden.  

Praktijk in Zierikzee

Mijn praktijk in Rotterdam is vanaf 1 januari 2022 officieel ingezeeuwd en heeft een nieuwe plek gevonden bij Hart in Zierikzee. Je bent van harte welkom!

NB: tevens geplaatst op Blogzinnig.nl

Posted in: Blog